Columbus was de eerste die in 1492 de Atlantische Oceaan overstak met 3 zeilschepen, op zoek naar een snellere zeeroute naar Indie. Hij ontdekte land na 3 weken zeilen, dat hij West-Indie noemde, in de veronderstelling (in de veronderstelling) dat hij in India was aangekomen.
De oorspronkelijke bewoners van Amerika werden daarom INDIANEN genoemd. Alonso de Ojeda ontdekte in 1499 Aruba, Bonaire en Curaçao tijdens een expeditie naar Zuid-Amerika. De navigator van deze expeditie was Amerigo Malteo Vespucci, Amerika is naar hem genoemd.
Vespucci heeft een reisverhaal achtergelaten, waardoor we de route te weten komen (herontdekken). Ojeda en Vespucci verloren elkaar uit het oog tijdens de oversteek naar Zuid-Amerika.
Via Trinidad,Venezuela en Bonaire kwam Vespucci op Curaçao terecht. De ontdekkers zagen grote voetafdrukken op het eiland. Ze volgden het spoor en kwamen uiteindelijk vijf vrouwen tegen, die een stevige houding hadden. Vespucci noemde het eiland aanvankelijk (oorspronkelijk) "het eiland van de reuzen". Curaçao wordt zo genoemd (geregistreerd) op de eerste kaart van het westen.
Er zijn verschillende theorieën over hoe Curaçao aan haar naam kwam. Het is mogelijk dat de indianenstam “curacaoen” werd genoemd. Curaçao betekent 'hart' in het Portugees. Dit is ook een bekende verklaring.
De Spanjaarden vestigden zich permanent op Curaçao en bouwden de eerste forten (tresses). De natuurlijke binnenbaai “Annabaai” was een uitstekende haven voor de Spaanse vloot. De schepen konden veilig aanmeren en waren beschermd tegen aanvallen en tropische stormen.
Alonso de Ojeda werd gouverneur van de Venezolaanse kuststrook en ook van de ABC-eilanden. (Aruba, Bonaire en Curaçao). De Spanjaarden noemden de eilanden "Islas Inutiles" (nutteloze eilanden), omdat er geen natuurlijke hulpbronnen werden gevonden. Ook waren de eilanden te droog voor grootschalige landbouw en veeteelt.
Ze namen de ongeveer 2000 indianen van de eilanden mee naar Santo Domingo om als slaven in de kopermijnen te werken. De Spanjaarden hadden van 1499 tot 1634 meer dan een eeuw de controle over Curaçao.
Onder leiding van Johan van Walbeeck claimden de Nederlanders het eiland Curaçao in 1634. Peter Stuyvesant werd gouverneur in 1642. Het Curaçaose landschap werd onder zijn regering verdeeld in plantages. De vele landhuizen op het eiland stammen uit deze periode. Soms zie je nog oude stenen muren als randen van de voormalige landgoederen. Op de landgoederen verbouwden ze verschillende gewassen, fruit en vee. Pinda's, maïs en gedroogde vruchten waren naast zout de belangrijkste exportproducten.
Curaçao ontwikkelde zich (zelf) als een belangrijk handelscentrum voor de regio door zijn natuurlijke haven en strategische ligging. Het werd een belangrijk centrum voor de slavenhandel. Gevangen Afrikanen werden naar Curaçao verscheept en als slaven verkocht in het hele Caribische gebied.
Foto van de haven van Annabaai waar je de activiteit van het laden en lossen van schepen kunt zien. De foto is gemaakt aan het einde van de 19e eeuw. Curaçao was toen een belangrijk handelscentrum.
Veel Portugese joden kwamen naar Curaçao in 1654, toen de Nederlanders de macht over Brazilië verloren. Het waren Sefardische joden. Er kwamen ook veel joden uit Europa. Eerst deden ze aan landbouw, maar later in de handel in het Caribisch gebied, vooral met de Spaanse kolonie Venezuela. Aan het einde van de 18e eeuw had de joodse gemeenschap in totaal meer dan 2000 mensen bereikt. Zij hebben veel bijgedragen aan de ontwikkeling van het eiland als handelscentrum.
Ze bouwden winkels, pakhuizen en herenhuizen in Punda en Scharloo. Ze richtten (stichten) de Maikve Israel Emanuel Synagogue in Willemstad op, een structuur die er nog steeds staat. Het is een van de oudste synagogen van het westelijk halfrond.
In de 18e eeuw vochten de Britten, Nederlanders en Fransen om de verschillende eilanden in het Caribisch gebied. Ze wisselden af en toe van vlag. Tussen 1800 en 1815 werd Curaçao verschillende keren veroverd door de Britten.
De Nederlanders kregen het eiland weer in hun macht in 1815, na ondertekening van het “VERDRAG VAN PARIJS”. Het eiland was vanaf die tijd een Nederlandse kolonie en tot nu toe vind je de Nederlandse invloed overal op Curaçao terug.
In het begin van de 20e eeuw vonden ze grote hoeveelheden olie in Venezuela. De Shell bouwde een grote olieraffinaderij op Curaçao. Dit had enorme invloeden op de Curaçaose economie. Al snel werd Shell de grootste werkgever en zorgde voor een moderne infrastructuur. Veel gezinnen immigreerden van de omliggende landen en eilanden naar Curaçao om voor Shell te werken. Curaçao was tijdens de Tweede Wereldoorlog van zeer strategisch belang als olieproducent.
In de jaren vijftig was er een grote wens voor autonomie op Curaçao en de andere koloniën van die tijd. Curaçao kreeg, samen met de andere eilanden, haar eigen plek in het Nederlandse Koninkrijk.
In 1954 werden de Nederlandse Antillen gesticht, bestaande uit Aruba, Bonaire, St. Maarten, Saba en St. Eustatius. Er was een centrale regering die in een wet was vastgelegd. De eilanden kregen ook allemaal hun eigen regering. Aruba staat er nu alleen voor en rapporteert rechtstreeks aan de Nederlandse overheid.
Het Nederlandse Koninkrijk bestaat tegenwoordig uit 3 afzonderlijke delen, Nederland, de vijf eilanden van de Nederlandse Antillen en Aruba. Het formele staatshoofd is koningin Beatrix.
De eilanden werden in de jaren zestig bekend als toeristische bestemmingen.
Veel toeristen uit de VS bezochten de eilanden en er werden grote hotels gebouwd. Na een daling van het aantal toeristen in de jaren tachtig en negentig is er een opleving, het aantal bezoekende toeristen stijgt.
